Steuler

De fabriek werd in 1917 opgericht door Georg Steuler in Höhr - Grenzhausen.
Steuler bereikte een creatieve piek in de jaren 60 en 70 en is het meest bekend door de 'Zyklon' serie ( rechthoekige vazen) van ontwerper Cari Zalloni (1960 - 1976)
De meeste vazen zijn van bovengemiddelde kwaliteit.
In de jaren 70 maakte Steuler niet alleen vazen, maar ook tafellampen.
De ontwerpen van Heiner Balzar zijn meestal abstract en in aardetinten vervaardigd. De designs van Cari Zalloni zijn vaak geometrisch en in wit, rood of blauw uitgevoerd. Ook het decor Facette is van Zalloni's hand.
Steuler heeft nooit bloempotten gemaakt.
Steuler was tot 1996 gevestigd in Höhr-Grenzhausen. Van 1994 - 1996 werd het keramiek gemaakt door de firma Tonart Ververs maar door gebrek aan belangstelling sloot het bedrijf in 1996.
Steuler Fliesen GmbH, vanaf 1984 een zelfstandig onderdeel van Steuler, bestaat nu nog. Aan de Georg Steuler Strasse 175 in Höhr- Grenshausen worden nu tegels en producten als kunststof buizen en vuurvaste systemen gemaakt.
Signatuur: Op de bodem staat een ST-monogram in reliëfdruk. Het woord germany wordt niet gebruikt. Stickers bevatten altijd een ST-monogram.
Tot de vroege jaren '60 produceerde Steuler met roodachtige klei en daarna zijn ze overgestapt op witte klei. Dit kwam omdat er meer en meer vraag was in de jaren '60 en '70.

150/25

303/10

304/15

Cari Zalloni



seventies

309/15

360/15

Cari Zalloni

384/15

442/25

 

446/20



Spijt

Heb jij dat soms ook dat je achteraf spijt hebt dat je iets niet gekocht hebt?
Zo was dit ook bij mij vorige zondag het geval op de rommelmarkt. Ik zag daar een mooi vaasje staan van ' Steuler ' west-germany keramiek. Op voorhand bedenk ik een prijs in mijn hoofd, wat ik aan dit vaasje wil geven. Toen ik achter de prijs informeerde vond ik dit iets te veel voor wat het was. (Het was een vaasje van +/- 15 cm hoog en gemarmerd van kleur. Dus niet echt een kleurrijke fat-lava. )
Ik bood de prijs die ik in gedachte had, maar de harde tante achter haar kraam wou niets van haar prijs afdoen. Waarschijnlijk was ik iets te enthousiast over deze vaas en kon ze aan mijn lichaamstaal zien dat ik wel degelijk interesse had. Maar ik was niet van zin om de prijs te betalen die ze vroeg, en daarom stelde ik voor om de gulden middenweg te nemen. Maar de dame bleef bij haar prijs. Dus was het hard tegen onzacht en besloot ik het vaasje niet te kopen en wandelde ik verder over de rommelmarkt.

Nu zijn we bijna een week verder en die kleine vaas spookt nog altijd door mijn hoofd. Had ik maar de vraagprijs betaald. Hoe gek het ook is, ik krijg die vaas niet uit mijn gedachten en heb er spijt van dat ik ze niet gekocht heb.
Spijt van een aankoop heb ik zelden of nooit, maar meestal vind ik het wel spijtig dat ik iets heb 'laten schieten' of iets niet gekocht heb.

 

Daarom hier enkele tips tot het wel lukken van je aankoop.

* Reageer niet te enthousiast en te impulsief.

* Informeer eerst naar een ander voorwerp in de kraam en dan pas naar het gene wat je wil hebben.

   Dan geef je de verkoper de indruk dat dit je 2de keus is.

* Met een klein babbeltje wek je het vertrouwen van de verkoper.

* Neem rustig de tijd om je voorwerp te bekijken en vraag niet onmiddellijk naar de prijs.

* Wijs eventueel op gebreken.

* Nooit je geld of portemonnee al klaar houden, maar deze pas bovenhalen als de deal rond is.

* Een zelfzekere indruk is een prima onderhandelingstactiek.

* Bod geweigerd? Maak een laatste ronde aan het einde van de dag. Alles wat niet werd verkocht,

   moet weer me naar huis en daar heeft de handelaar vaak geen zin in. Wie weet lukt het deze keer.

 

 

 Deze 2 mooie duo's van vazen zijn allen van scheurich.
Bij het bovenste duo gaat het om vaasnummer:
* W.GERMANY 423-25
* W.GERMANY 264-30

Bij het onderste duo gaat het om vaasnummer:
* Scheurich-KERAMIK 401-28 W.GERMANY
* Scheurich-KERAMIK 401-35 W.GERMANY

Verzamelen? Investeren? Toekomst?

West-Germany-keramiek heeft alles om een interessant veld te worden voor verzamelaars. Er is voldoende productie en een breed draagvlak voor nostalgie naar retro-objecten.
De Duitse vaas is een sleutelobject uit de naoorlogse design-geschiedenis. Na een jarenlange carrière als gebruiksvoorwerp maakt ze nu onder de groepsnaam fat lava furore als verzamelobject.
Nu er hier en daar nog zulke vazen te vinden zijn, is het hét moment om een collectie aan te leggen. Een vaak gehoord argument om west-germany keramiek te verzamelen is dat deze nog in waarde zal toenemen.
Het is nog maar de vraag of je enkel moet verzamelen om te verzamelen als belegging en niet om de liefde voor de vazen, maar het is echter een feit dat indien de productietijd en het handwerk zich zouden vertalen in de verkoopprijs, deze stukken al veel duurder zouden zijn. En hoewel de toekomst van alle toegepaste kunst onzeker is, kan een jonge verzamelaar voor een beperkt bedrag nog steeds een collectie interessante en hoogwaardige kunstproductie bijeenbrengen.

Het enige probleem bij het verzamelen in west-germany keramiek is het gebrek aan informatie. Hoewel de laatste jaren reeds enkele boeken en dvd's zijn verschenen ( Horst Markus en Mark Hill ) moet er nog veel archief onderzoek gebeuren en kunnen lang niet alle stukken aan een ontwerper of zelfs ook maar een fabriek toegewezen worden.  Bovendien zijn sommige vazen 'namaak'. Dan heb je ook nog dat vele vazen alleen maar een cijfercombinatie dragen die alleen verwijst naar vormnummer en afmeting.
Op internetfora posten enthousiaste verzamelaars stukken waar ze door andere gebruikers geïdentificeerd worden.
 

 Fat lava is in beweging, en het is een veld dat daarvoor als geen ander van het internet gebruikt maakt. Verzamelaars wisselen info en foto's uit, vergelijken, en langzaam wordt duidelijk welke stukken zeldzaam, interessant of gewild zijn. De eerste namen van ontwerpers worden gemeengoed. ( Heinz Siery, Hans Welling, Gerda Heuckeroth ) Beetje bij beetje wordt het veld in kaart gebracht.

Tot nu toe dreef de hype van de west-germany-keramiek echter vooral op herkenning en nostalgie. Kopen bleef betaalbaar en alles werd gestuurd door een gemoedelijke verzamelaarsgemeenschap.
Wat nu nodig is, is meer onderzoek, niet alleen naar de productie en gebruiksgeschiedenis, maar ook naar de ontluikende verzamelcultuur. Tentoonstellen lijkt ook een logische stap. In de buurlanden Nederland en Duitsland hebben deze al plaats gehad. Maar is er al een tentoonstelling geweest in België? Is er geen tijd voor een stap richting breder publiek? Immers, staan musea voor toegepaste kunsten niet als vanouds open voor een nieuw smaakpatroon?

Ik ben benieuwd wat er de volgende jaren gebeurt met het west-germany keramiek. ( Bokrijk heeft in 2012 reeds een afdeling van de sixties geopend!)
Zal de Duitse vaas zich handhaven als kunstvoorwerp? En wenken de musea? Een nieuwe generatie ziet dit wel zitten!

Wat kan je echt verzamelen? Die dingen die jij echt mooi vindt! Waarschijnlijk is het aanbod te groot. Begin bv. bij één keramiekfabriek ( Scheurich of zo ) of neem één kleur of vorm. Zorg er wel voor dat je niet te hard gebeten wordt door het vazenvirus, want dan kan je verzameling snel uit de voegen barsten. ;-)

De 4 vazen die u hier op de foto's ziet moet ik nog identificeren. Van welk fabriek zijn ze afkomstig? enz. Wie kan mij helpen?

Carstens Tönnieshof

Op 30 april 1878 kocht Christian Hinrich Carstens de groothandel Carstens & Stahl. In 1892 verwierf Christian Carstens samen met zijn broer Erns Carstens een keramiekbedrijf in Reinsberg ( Brandenburg ) .
Lange tijd bestond het bedrijf uit vele vestigingen, maar door de tweede wereldoorlog viel het bedrijf uit elkaar. Nadat ze hun keramiek- porseleinfabrieken op Oost-Duits grondgebied ( Carstens Uffrecht ) in 1945 kwijt waren geraakt, richttten Christian en Ernst Carstens de firma Carstens Tönnieshof op.
Carstens Uffrecht werd in 1945 de Oost-Duitse vazenmaker VEB Haldensleben.
De West-Duitse firma Carstens was vanaf 1947 in Fredelsloh ( Niedersachsen ) gevestigd.
Carstens vervaardigde niet alleen vazen, maar ook lampvoeten, kaarsenstandaards, wandreliëfs en klokbehuizingen.

De meeste vormen en decoratieve ontwerpen kwamen van de hand van Trude Carstens, de vrouw van oprichter Ernst Carstens. Zij was artistiek directeur tot haar dood in 1965. Haar opvolger was Rudolf Christian, die gewerkt had bij Dümler & Breiden en bij het bedrijf kwam in 1966 en het weer verliet in 1968.
Van elk ontwerp maakte Carstens slechts een beperkt aantal exemplaren, veel minder dan bijvoorbeeld Scheurich deed.
In de jaren '70 waren er filialen in Brazilië, Argentinië, Chili, Australië en Oostenrijk.
In 1977 sloot het bedrijf in Fredelsloh.
In 1984 maakte financiële problemen een eind aan Carstens Tönnieshof.
In 1990 werd Duitsland herenigd en daardoor kwam de voormalige Oost-Duitse VEB Steingutfabrik weer in handen van de familie. De naam werd gewijzigd in Carstens Keramik Rheinsberg.
In 2005 nam Carstens de merknaam Silberdistel over. Carstens Keramik Rheinsberg is nu gevestigd aan de Rhinstrasse 1  16831 Rheinsberg.
De kwaliteit van de vazen was hoog met een grote variëteit aan typische 60- en 70-er jaren vormen en glazuren. Het bedrijf was succesvol en bood in 1953 werk aan 400 mensen.
Vazen van Carstens, behalve de grote exemplaren, komt men vandaag de dag nog vrij vaak tegen.
Carstens had ook een duurdere en exclusieve lijn die bekend stond onder de naam 'Luxus'. Dit werd aangegeven met een textiel label waaraan een kaartje hing.
Een andere lijn met exclusieve uitstraling was de 'Atelier' serie. Vazen uit deze serie zijn uit de periode 1962 - 1964 en zijn voornamelijk ontworpen door Gerda Heuckeroth. Zij heeft ook gewerkt bij Ceramano en Ruscha. Enkele ontwerpen uit de 'Luxus' serie zijn van de hand van Dieter Peter.

Signatuur: Carstens maakte vazen met roodbruine klei.
Carstens signeerde haar producten met 2 ingebakken huisjes met een C eronder, gevolgd door een modelnummer en dan een aantal dat de hoogte in cm aangeeft en de woorden 'W.-GERMANY'.
Op de bodem staat soms een driecijferig modelnummer gevolgd door een enkel nummer waarbij 1 staat voor het kleinste model en 6 voor het grootste exemplaar.
Carstens gebruikte goudkleurige stickers met daarop ' Tönnieshof Carstens W-Germany'.

Waarom een West-Germany vaas in huis?

Iedereen houdt ervan om het thuis zo gezellig mogelijk te maken. Of dit nu strak en modern is, of eerder knus of rustiek, het is altijd leuk dat je thuiskomt in een huis waar het fijn is om wonen.
Al eeuwen probeert de mens de woning op te fleuren met allerlei siervoorwerpen.
Waarom het dan eens niet proberen met een knappe west-germany vaas? Deze vazen passen zowel in een strak en modern interieur als in een retro woonkamer. Die ene vaas kan de eye-catcher worden! Niet zo maar een vaas, maar een betaalbare vaas met geschiedenis. Geen 13 in een dozijn, maar leuke vintage die uw woonkamer origineel en persoonlijk maakt.
Men kan west-germany-keramiek vinden in allerlei maten en kleuren, in allerlei vormen en groottes. Elke vaas heeft zijn eigen karakter.
In een sober hedendaags design interieur kan die vaas het accessoire zijn die uw living helemaal top maakt. Maar ook in een multiculturele, gezellige woonkamer met allerlei souvenirs en snuisterijen zal een west-germany vaas zeker niet misstaan. En in een retro woonkamer met allerlei vintage uit vervlogen tijden hoort gewoon een 'fat-lava' vaas!

Wanneer je 's avonds gezellig voor tv zit, moet je maar eens opletten hoe vaak je niet west-germany-keramiek ziet in één of ander programma. ( bv. Miranda ( een komisch programma waar heel wat vazen te zien zijn in haar winkel) )

Of wanneer je eens wandelt door winkelstraten of gaat eten in een restaurant, merk je hier of daar zeker een west-germany vaas op.

Designers en decorbouwers hebben de vazen ook ontdekt en op design- en antiekbeurzen zie je meer en meer van deze 'fat-lava' vazen opduiken.

Nog nooit gehoort van west-germany keramiek? Onbekend is onbemind. Maar éénmaal verliefd op een karaktervaas en ze krijgt zeker ook bij u een mooi plaatsje in huis.

BAY - Keramik

Eduard Bay richtte Bay Keramik op in Ransbach-Baumbach in 1933. Vanaf de jaren vijftig tot begin de jaren zeventig was Bay Keramik één van de meest succesvolle keramiekbedrijven.
De decoraties waren meestal voelbaar ( in reliëf ), vaak was er sprake van afbeeldingen met geometrische patronen.
In 1967 was Bay een pionier in het maken van 'Römertopfe' ( ovenschaal met deksel ). Het bedrijf bleek daarin uiterst succesvol. Daarom besloot de directie in 1971 om de poreuze, aardewerken schalen met deksel voortaan op de markt te brengen onder de merknaam ' RÖMERTOPF'. In 1971 stopte men zo goed als met de grote kunst-aardewerk productie.
Bay Keramik hield in 1997 op te bestaan. De firma Gerz uit Sessenbach nam het merk RÖMERTOPF over en veranderde de bedrijfsnaam in RÖMERTOPF Keramik GmbH. De vestigingsplaats van Römertopf Keramik GmbH is nog altijd Ransbach-Baumbach en van daaruit vinden schalen voor onder andere vlees, vis, aardappelen, knoflook en appels hun weg naar miljoenen huishoudens.

 

 

 

 

Ontwerpers bij bay waren o.a. in de jaren '50 Josef Koch ( "florida" (oranje/blauwe/ bruine lijn decoratie) > zie foto's van fifties vaasje ( 2 armen) hieronder ).

In de jaren '60 was het vooral Bodo Mans , Luc Kopfler en A. Seide.

Ontwerpen waren o.a. 'florence' 1955 / 'reims' 1960 / 'ravenna' 1961 / 'paris...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Signatuur: Bay gebruikte voor de vervaardiging van de vazen altijd witte klei.

De vazen zijn aan de onderkant meestal gemerkt met 'BAY' maar niet altijd. Op de bodem staat meestal een getal van twee of drie cijfers ( moddelnummer) gevolgd door een spatie of streepje en een getal dat de hoogte in centimeters aangeeft.

Bay duidt het land van herkomst aan met 'W.-GERMANY of 'WEST-GERMANY'. Let op de typische vorm van de 'y'.

In de jaren vijftig en zestig gebruikte Bay een label van folie in goudkleur met een 'kroontje' en de opdruk 'Bay Keramik handgemalt'. In de jaren zeventig en tachtig gebruikte Bay een rechthoekige sticker van papier met daarop de tekst 'Bay Keramik'