West-Germany keramiek ( Fat Lava ) : Marzi & Remy

- Deze fabriek werd opgericht in 1879 door Anton Marzi en zijn schoonbroer Simon Peter Remy en was gevestigd in Höhr-Grenzhausen. In 1881 werd een tingieterij aan het bedrijf toegevoegd. Er werkte rond 1910 ongeveer 100 werknemers bij de firma.
- Dit bedrijf is het meest bekend door zijn stenen drinkbekers en bierpullen met het typische "Westerwälder Salzglasur". Vooral in het begin maakten ze enkel van die blauw-grijze stenen bierkannen.
Maar het bedrijf was ook bekend door de productie van een groot assortiment vazen, wanttegels en schalen en dit in prachtige vormen en glazuren. Marzi en Remy hanteerde een strenge kwaliteitscontrole, zodat alleen producten met de hoogste kwaliteit de fabriek verlieten.
- Vanaf het begin was Gustav Thinwiebel er als ontwerper werkzaam. Van zijn hand kwamen zeer veel bierpullen in de zogenaamde 'altdeutschen' stijl. Hiermee wordt bedoeld de dekoren die gebaseerd zijn op voorbeelden uit de Renaissance en die tussen 1871 en 1900 zeer geliefd waren.
Zijn ontwerpen zijn herkenbaar doordat ze gesigneerd zijn met GT. Omdat het in die tijd gebruikelijk was om een bierpul met een tinnen deksel uit te voeren, werd daarom in 1881 een tingieterij opgericht.
- Een nieuw ondernemingssucces volgde in 1883 toen het lukte om een crèmekleurig aardewerk te produceren: het zogenaamd 'Elfenbeinsteinzeug'. Hierdoor werd het assortiment aangevuld met bowlsets en allerlei geschenkartikelen. Rond 1900 behoorde Marzi & Remy tot de leidende producenten en kon men bekende ontwerpers zoals Henry Van de Velde, Albin Müller en Peter Behrens aantrekken.
- Tussen de beide wereldoorlogen verliepen de ontwikkelingen zeer wisselvallig. Vooral de recessie aan het begin van de jaren '30 liet haar sporen na. In 1919 stierf S.P. Remy en in 1924 A. Marzi. Zijn schoonzoon Johann Otto Bühler nam het management over en werd alleen eigenaar van de fabriek toen de zoon van S.P. Remy het bedrijf in 1931 verliet.
Tijdens de tweede wereldoorlog werd de productie omgeschakeld naar die van eenvoudig servies.
- Na de oorlog werden de huisvesting en daarmee ook de technische installaties gemoderniseerd. Het bleef voorlopig nog bij de productie van de traditionele producten. Pas nadat in 1953 Otto Georg Bühler de bakovens verving door tunnelovens werd het assortiment aan de vraag van die tijd aangepast. Bühler die keramiek-ingenieur was, trouwde met een jonge ontwerpster genaamd Erika.
Hij werkte naast zijn functie van bedrijfsleider ook als keramist en ontwerper van glazuren en dekoren. Volgens zijn opgave heeft hij ongeveer 5000 dekoren ontworpen. Erika Bühler presenteerde in 1953 een collectie van asymmetrische vormen die tot dan toe alleen in porselein bekend waren.
- In het begin van de jaren '80 ging het economisch minder met de firma en uiteinelijk volgde een faillissement. In 1990 werd de fabriek overgenomen door 'Steingutfabrik Staffel'. De laatste bedrijfsleider Rainer Faber probeerde de onderneming te redden, maar in 1996 sloot het bedrijf definitief.